Łąki i pola

Znów z głową w chmurach, nie wiedział nawet gdzie idzie, można powiedzieć, że nawet tego nie widział. Oczy miał przysłonięte rondem swojego kapelusza, jedyne gdzie mógł spojrzeć to pod nogi. Niewiele. Mimo wszystko było to dla niego wystarczające, bo i tak nie myślał o tym, dokąd dojdzie. Miał chęć iść - po prostu. Zauważał jak podłoże zmienia się, jak zaczyna robić mu się chłodniej, gdy tylko coraz bardziej oddalał się od stolicy, ale nie myślał o tym. Nie wiadomo czy w ogóle był przytomny, kiedy tak szedł... mogło mu się przysnąć.
Tak czy inaczej, dotarł do tego miejsca. Może się obudził, może wyczuł magię w okolicy, cokolwiek powodem jego zatrzymania by nie było wykonał inną czynność niż przez ten czas, kiedy maszerował. Podniósł spojrzenie na okolicę, dokładnie się rozejrzał analizując miejsce, w którym się znalazł... Lato... Nie był zachwycony, ale nie było to aż tak tragiczne. W końcu dostrzegł i znajomą postać, nieco zawahał się, żeby do niej podejść - w końcu bez słowa uciekła, kiedy widzieli się ostatnim razem. Co jednak mogło się złego stać? Najwyżej znowu ucieknie, nie dogoniłby jej nawet jakby się postarał, nie miał kondycji, nie wiedział nawet co to jest i narrator nie widział Robaka w treningu do piosenki "getting strong now". Tak więc podszedł.
- Dawno nie odwiedzałem tych łąk, ale niewiele się zmieniło. - Zagaił, nie chciał jej spłoszyć, wolał też nie pytać czemu uciekła... Mogło być niezręcznie. - Wyglądasz jakbyś czegoś szukała. - Dopowiedział po chwili chowając oczy pod rondem swego kapelusza.

Myszkę... Też by się mu przydało coś, co go będzie zabierać na dłuższe podróże takie jak te, ale równie dobrze radzi sobie o własnych nogach - jak widać. Dotarł tu nawet o tym nie wiedząc. Nie przyzna się do tego oczywiście, jeśli go zapyta, głupio by było powiedzieć, że w zasadzie to chciał dotrzeć tylko na koniec rzeki, żeby sprawdzić jak się tam trzymają ryby. - Nie myślałaś o czymś ze skrzydłami? - W zasadzie taki wróbelek czy sikorka mogłyby być równie dobre... choć może nie wróbel, strasznie nim trzęsie, kiedy skacze, zamiast chodzić. Słodkie są, ale jednak nie dla Robaka. Ruszył za wróżką nawet o tym nie myśląc. Padło pytanie, którego się spodziewał, bo w końcu co krasnoludek i to taki jak Robak może robić tak daleko od domu? - Cóż, chciałem zaktualizować swoją wiedzę na temat tutejszej flory. - Łgarz. Mogło to jednak równie dobrze zostać jego celem albo odszukiwanie swojego ojca. - Idzie, chociaż ostatnio bardziej skupiłem się na rybach. W końcu wciąż jest zima, w tym roku jakoś gorzej sobie radzą pod lodem, toteż robię - stara się - dziury w tafli, i je dokarmiam. - Opowiedział, cóż, było to prawdą, odciął się ostatnio od gotowania, trochę przez to, że Mara tak uciekła, nie był złym kucharzem! Na swój kociołek po tym zdarzeniu nie spojrzał drugi raz tak samo. - A ty? Skoro dużo podróżowałaś, to pewnie i nowe przepisy odkryłaś. - Podniósł nieco rondo, musiał jednak wiedzieć, czy na pewno dobrze idzie, bo równie dobrze mógł iść w nieco inną stronę. Wciąż był wyczulony na różne dźwięki oraz czy aby na pewno żadna mysz nie czai się gdzieś niedaleko.

Kiedy odpowiedziała, że miała kiedyś skrzydła poczuł chłód. Wmawiał sobie przez chwilę, że to jednak natura, a nie dziwne przeczucie w jego żołądku, że coś się stało. Tak czy inaczej, postanowił nie kontynuować tematu. Gdyby był religijny to nawet by się przeżegnał, ale cokolwiek się działo z wiarą w tej chwili w Gościńcu go nie interesowało. Słysząc wykrzyknięcie Mary aż podniósł spojrzenie i nawet odchylił swój kapelusz, aby napuścić trochę światła na drugą część swojej twarzy. - Dziękuję. - Powiedział, nieco zmieszany. W zasadzie to nie lubił komplementów, chyba. Miał do nich mieszane odczucia, bo przez nie czuł się dziwnie w środku. To nie była magia nawet, tylko coś innego, czego nie rozumiał zbyt dobrze. Wziął od niej płaszcz, bo co miał zrobić? Był nieco zdezorientowany, ale jakoś się z tym upora.
- Możemy się wymienić, bo niby gotowanie zeszło na bok, ale wciąż coś nowego robię od czasu do czasu. - Zaproponował, podnosząc głowę. W momencie jej kolejnego zakrzyknięcia również zauważył domek, najprawdopodobniej mysi. - Kto nas powstrzyma? - Wzruszył barkami nieznacznie. W tej chwili mogli tam iść, zaraz mogą już nie mieć takiej możliwości. Rozejrzał się po okolicy uważnie. Chciał dostrzec niezauważalne. Czując na sobie spojrzenie wróżki przechylił swój kapelusz bardziej na oczy. Czuł się niespokojnie, a pytanie, które zadała nie mogło być gorsze. - Jestem tutaj, więc oczywiście, że pomogę. - Powiedział wesołym tonem i nawet się uśmiechnął, chociaż spojrzenie miał ukryte, nie było wiadomo co tak naprawdę myślał.

Z perspektywy czasu mógł powiedzieć coś więcej, teraz jednak tkwił w przekonaniu, że jest za późno, żeby cokolwiek dopowiadać. Znów wyłonił oczy spod kapelusza, kiedy Mara podchodziła do gniazdka, on natomiast spojrzał po raz kolejny dookoła. Poruszenie na jednym z kłosów zwróciło jego uwagę. Zamiast iść za wróżką przyglądał się stworzeniu dopatrując czym dokładniej jest, jak duża czy też mała może być owa mysz. Nie potrafił tego powiedzieć, potarł oko jakby to miało cokolwiek poprawić. Może powinien nosić okulary? Tak czy inaczej - potarcie oka nie poprawiło niczego, a nawet można powiedzieć, że pogorszyło, bo nie dosłyszał co mówiła jego tymczasowa towarzyszka. Odwrócił się w kierunku Mary i ruszył w jej stronę powolnym krokiem, chociaż nie było w tym sensu, w końcu i tak aż za bardzo wyróżniał się od otoczenia.
- Pssst... Mara, chyba ktoś tutaj jest. - Powiedział cicho, ale tak by wróżka usłyszała (a przynajmniej takim tonem starał się to powiedzieć), może był to zły dobór słów, bo "ktoś" mógłby być równie dobrze kimś zły, a zwierzątko na takie nie wyglądało. Co chwila jednak zerkał w kierunku stworzonka, było na tyle podobne do śniegu, że łatwo by było mu ją stracić z oczu.

Mara przyglądała się w tym czasie konstrukcji, która była gniazdem. W końcu jednak odwróciła się w stronę Robala, który wspomniał jej o jakimś towarzyszu. Spojrzała w końcu na istotkę, która się tu zbliżała. Wróżka zamarła na kilka chwil wpatrując się uważnie na nowego towarzysza. Wiedziała doskonale, że myszką, którą teraz spotkała nie była taka sama jak zwierzołaki, więc musiała być ostrożna. Uśmiechnęła się mimo wszystko i sięgnęła do swojej torby ostrożnie. Wyciągnęła z niej niewielki kawałek sera. Myszki lubią serki, prawda?
Potem dopiero usłyszała hałas z góry i dostrzegła niezadowolenie w oczach zwierzęcia. Spojrzała niepewnie na Robaka, a potem znowu na myszkę. Położyła kawałek serka na ziemi i cofnęła się łapiąc przy okazji Robala za rękaw, aby również się z nią cofnął.
— Co teraz? – szepnęła do niego. W sumie dopiero zdała sobie sprawę jakie to było niebezpieczne. Raczej powinna się zdecydować na swoje nogi. To chyba najlepszy transport.

Kiedy już krasnoludek znalazł się w niedalekiej odległości od wróżki wtedy przystanął. Wzrok jego powędrował ku górze, tam, gdzie znajdowało się gniazdo, najprawdopodobniej myszki, która zbliżała się w ich stronę. Mógłby przekląć pod nosem, ale tego nie zrobił. W duchu czuł, że coś jest nie tak, w końcu w normalnych okolicznościach mysz nie zaczęłaby się ot, tak do nich zbliżać. Wrócił spojrzeniem w stronę szarej myszki, ale dopiero gdy usłyszał dźwięk dochodzący z góry podciągnął kapelusz do góry ukazując swoje oczy wszystkiemu, co go otaczało, nie aż tak bardzo, ale jednak trochę. Gdyby nie Mara to najprawdopodobniej nie ruszyłby się z miejsca.
- Cóż... Ciężko mi powiedzieć. - Zaczął cicho odpowiadając towarzyszce. - To chyba nie jest odpowiednia mysz... Jeśli ma małe, to ich nie opuści. - Dodał po chwili namysłu. Mówił oczywiste, ale w tej chwili nic innego nie przychodziła mu na myśl. Będą musieli szukać dalej, ale serek mógłby zostać, w końcu przyda się myszce.
- Chyba, że jesteś bardzo zdeterminowana. - Dopowiedział zerkając na nią ukradkiem.


//Przepraszam za późny odpis, wchłonęła mnie uczelnia