Virginia Mrozowładna

Virginia Mrozowładna

Ręce zimne jak lód…

WYGLĄD

Jest szczupłą kobietą o średnim wzroście, a jej delikatny wygląd potrafi być mylący. Wszystko jednak wyraża twarz: często zmrużone, błękitne oczy patrzące z wyższością na inne osoby oraz niebieskiej barwy makijaż, który podkreśla jej przynależność do Zamku Zimy. Często nosi ozdobę wykonaną z kawałka metalu, który zachodzi jej na czoło i sprawia, że czuje się niemal królową na włościach. Włosy są długie: sięgają niemal do podłoża, a nie szurają po nim tylko dlatego, że są wysoko upięte. Mają kolor biały, podchodzący pod lodowy błękit. Długie uszy, które lubi eksponować również mają w sobie ozdoby: są przekłute w czterech miejscach, a trzy najwyższe połączone są delikatnym łańcuszkiem. Często również nosi naszyjniki oraz bransoletki z różnymi wzorami, które zależą od jej obecnego humoru. Całość ładnie się ze sobą komponuje i często są tematycznie dopasowane do siebie.
Zwykle nosi długą sukienkę o intensywnej, jasnoniebieskiej barwie, a wszelkie zakończenia są wysłane białym puchem. Gdy ją przywdziewa, ma odkryte ramiona oraz część pleców, a rękawy sięgają jej do nadgarstków, chociaż suknia rozszerza się u dołu i ciągnie się po ziemi w specjalnie wyprofilowanym ogonie, który ładnie się na podłożu układa  przy poruszaniu się. Była specjalnie szyta wyłącznie dla niej, dlatego też idealnie jest dopasowana do jej szczupłej sylwetki, zakrywając niedociągnięcia niedoskonałego ciała, a uwydatniając zalety: wąską talię, szczupłe ręce oraz średniej wielkości biust. Jej ciało ma jednak wady: ma grube uda oraz brakuje jej nieco z tyłu, a także jest posiadaczką uznawanych za brzydkich kolana, dlatego strój od pasa w dół nie jest już opinający. A wszystko to przez to, że ma budowę gruszki, która sama w sobie jest niedoskonała, pomimo zachowania odpowiedniej diety. Suknia jest wycięta na plecach aż za skrzydła, które są pojedyncze, półprzeźroczyste i o jasnobłękitnej barwie.

CHARAKTER

Virginia jest osobą chłodną i zdystansowaną, tak jak na wróżkę z Zamku Zimy przystało. Rodzicom udało się wpoić jej najważniejsze zasady związane z dworskimi manierami oraz zachowaniem: jak wróżka uznająca się za kogoś, kto jest klasę wyżej od innych chodzi wyprostowana z dumnie uniesioną głową, nie rozglądając się ostentacyjnie na boki, a chłodnym spojrzeniem wertując to, co jest w zasięgu wzroku bez odwracania głowy. Zawsze zastanawia się najpierw, co powiedzieć, nie pozwalając głosowi serca dość do głosu w kwestiach relacji z innymi, nie chcąc się do nikogo przywiązywać. Jest dumna ze swojego pochodzenia i setek lat tradycji i nie dopuszcza do myśli faktu, że może być ktoś lepszy od niej czy od jej rodziny. Każdemu dziełu przygląda się uważnie, bo przez myśl, że nic nie jest doskonalsze od malunków jej rodziny i muszą być tam jakieś błędy.
Zupełnie inaczej zachowuje się podczas malowania szyb delikatnym mrozem. Jest wtedy pełna pasji oraz ciepła, a na jej ustach widnieje delikatny uśmiech. Rodzice mówili, że jak ją obserwują to widać, że traci rozum, jednak nic nie mogło zadziałać na to, co się we wnętrzu wróżki dzieje. Ogień pasji był silniejszy, roztapiając lodowe bariery zakazów, nakazów, gróźb i próśb, a nawet specjalnego maga, który próbował zawładnąć jej emocjami, aby przestała. Wszystko działało, jednak na bardzo krótki okres czasu.    

HISTORIA

Zaczęło się dokładnie 1120 lat temu.
Zamek Zimy od zawsze pozostawał chłodnym i mało przyjaznym domem, jednak wśród dworzan go zamieszkających, niebywałym talentem odznaczała się pewna wróżka, która zdobiła wszystkie okna w zamczysku, a także w domach innych mieszkańców. Robiła to bezinteresownie, starym pędzlem skradzionym ze śmietnika Dworu Wiosny, dzięki któremu magia z pewnymi problemami mogła płynąć przez stare drewno i wytargane włosie i mogła ozdabiać pięknymi malunkami stworzonymi z lodu. Jej talent został dostrzeżony przez Księżną, która zaprosiła ją na specjalną audiencję, rozmawiając o celu wróżki, jaki chciała tym osiągnąć. Bezinteresowność i brak chęci świecenia niczym mała gwiazdka zostały nagrodzone specjalnym darem: pięknym, nowym pędzlem stworzonych przez najlepszych rzemieślników oraz zaklinaczy, którzy obdarowali go magiczną mocą, dzięki której magia mogła bezproblemowo płynąć przez niego, jak i można było nim tworzyć obrazy na płótnie. Na białym trzonku daru było wyryte złoty napis, którym było imię osoby obdarowanej. Litery pięknie wykaligrafowane tworzyły napis „Virginia”.
Pędzel był przekazywany zawsze potomkowi, który wykazywał się zdolnościami artystycznymi oraz władaniem magią lodu, aby tradycja mogła trwać jeszcze przez wieki.
1000 lat po obdarowaniu pierwszej osobie z rodu Mrozowładnych narodziła się ona: pierwszy potomek pary, która podzielała pasję oraz magię lodu: Xanii Mrozowładnej oraz Hildberga Chłodnego. Tradycja nakazywała, aby żeński potomek dziedziczył tytuł po matce, zaś męski: po ojcu, a jako, że zrodzona mała była kobietą, przyjęła przydomek Mrozowładnej oraz imię Virginia: po pierwszej przedstawicielce, o której krążyły historie, które pamiętali jedynie członkowie rodziny.
Mała od początku była uczona, że jest lepsza od innych, jednak wiązało się to z wieloma wyrzeczeniami: nie posiadała dzieciństwa. Już od najmłodszych lat była uczona powściągliwości oraz chłodnego traktowania innych, rodzice mówili jej, że nikt nie jest godny jej zaufania. Kiedy już była w stanie rozumnie chwycić pędzel, była uczona sztuki malarstwa, na czym głównie skupiała się jej cała rodzina, jednak jako, że pochodziła z klasy wyższej, uczyła się również pisania oraz czytania. Już od dzieciństwa jej dzieła były doskonałe, a sama została wyuczona wszelkich zasad, jakie musiała zachować podczas tworzenia obrazów. Następnie zaczęto ją zabierać na przeróżne spotkania z innymi ważnymi osobami, gdzie uczyła się odpowiedniego zachowania oraz doboru słów przy rozmowach z innymi stworzeniami. Każdego zdawała się traktować z szacunkiem, chociaż z czasem i to uległo zmianie: wszystkich tych, co rodzice uznawali za pomniejsze istoty traktowała z góry, a szczególnie jeśli chodziło o innych artystów: nie przyjmowała do wiadomości faktu, że ktoś mógłby być od niej lepszy. Odrzucała wszystko, czego nie nauczyli jej rodzice bez konkretnego powodu.
Gdy była w wieku 25 lat, na świat przyszedł jej brat: Horacy Chłodny, jednak ten nigdy nie podzielał światopoglądu rodziców oraz siostry. Był wolnym duchem, który przy pierwszej lepszej okazji uciekł od presji, jaką nakładali na niego rodzice. Choć poszukiwano go w całym Zamku oraz na innych terenach zimy, nie można było go znaleźć. Virginia, która zawsze wykazywała się lojalnością i ogromnym talentem malarskim, została obdarowana magicznym pędzlem w wieku 50 lat. Była najmłodszą osobą, która od swoich rodziców otrzymała dar przekazywany z pokolenia na pokolenie. Nawet matka, która była osobą pełną pasji do malarstwa otrzymała go dopiero w wieku 70 lat z powodu przymusu nauki zasad.
Zaczęła również ćwiczyć posługiwanie się magią lodu, a gdy rodzice uznali, że jest gotowa, mogła pomalować okna w jednym domku stworzeń mieszkających w krainie zimy. Już po pierwszym przeciągnięciu pędzlem po szybie poczuła przechodzący ją dreszcz, a sama jakby zapomniała o wszystkich wyuczonych zasadach i dała się ponieść niesamowitemu uczuciu, który ogrzewał jej lodowatą duszę i wypełniał ciepłem. Wtedy powstało jej pierwsze arcydzieło.
Po paru latach zdała sobie sprawę, że to jest coś, co kocha robić. Opuściła dom rodziców jako, że była już dorosłą wróżką i zamieszkała bliżej zamku, gdzie panowała praktycznie wieczna zima, aby móc zdobić okna całym rokiem. Dodatkowo zajęła się również modyfikacją płatków śniegu, dzięki czemu były jeszcze bardziej doskonalsze oraz piękniej wykonane.
I tak żyje do dzisiaj. Na zewnątrz chłodna i zdystansowana, jednak wewnątrz gorejąca uczuciem do swojej pasji, na którą przeznacza bardzo dużo czasu.

… Zaś serce emanuje gorącem.

Mechanika