Niamh, Strażniczka Lasu

Niamh, Samozwańcza Strażniczka Lasu

Nie potrzebuję niczyjej pomocy

WYGLĄD

Niamh jest bardzo drobnym stworzonkiem liczy sobie trzy centymetry wysokości, choć jej ogonek dodaje jeden centymetr do długości ciała, waży zaś osiem gram. Wywodzi się od myszoskoczka, jednak jedynym co ją różni od kuzynek myszy jest fakt, że ogon Niamh porasta w całości futerko. Sierść jej jest koloru złotego, nie posiada ona żadnych łatek, pasków czy odbarwień. Nosek i jej łapki są bladoróżowe. Ma czarne przenikliwe oczka, które potrafią wwiercić się w duszę. Na pyszczku nosi pamiątkę po zaciętej walce z drapieżnikiem w postaci trzech blizn, stopniowo coraz dłuższych, gdzie najkrótsza to ta nad jej nosem, a najdłuższa znajduje się na czole. Ubytki w prawym uchu są kolejnym dowodem na jej wojownicze życie.
Ze względu na porastające ją futerko i przynależność do Dworu Wiosny nie nosi ona zbyt wiele ubrań, a właściwie ubiera tylko swoją zieloną pelerynkę, sięgającą jej do połowy torsu, przeszytą srebrną tasiemką na szyi. Ubiera też brązowy pas, z powodów czysto praktycznych, często przyczepiając do niego jedną czy dwie niewielkie torby, zależnie od jej potrzeb. Poza tym na tylnych łapkach nosi skarpety, odsłaniające palce, w takim samym kolorze jak jej peleryna, wynika to jednak przede wszystkim z jej wyboru stylistycznego. Kolejnym nieodłącznym elementem Niamh jest jej specyficzny miecz, który zawsze można dostrzec przewieszony na jej plecach lub w jej łapkach.

CHARAKTER

Pierwsze wrażenie jakie sprawia Niamh budzi wątpliwości w jej przynależność do Dworu Wiosny. Wydaje się bowiem chłodna i niedostępna niczym zima. Co jest oczywiście jej zamierzonym efektem. Kiedyś była inna, przykładnym wręcz członkiem domu wiosny. Bardzo pracowita, a przede wszystkim ciepła, miła, pomocna, jak i empatyczna. Śmierć jej przyjaciółki sprawiła, że zepchnęła te wszystkie cechy w głąb siebie, uważając je za słabość. Również pojęcie litości stało jej się obce, szczególnie w przypadku dzikich zwierząt. Pomimo, że wydaje się nie pasować do Wiosny, jest bardzo wierna swoim pobratymcom i nie wyobraża sobie odejścia czy zdrady i dołączenia gdzie indziej. Przypięła sobie łatkę samotnika, chociaż w głębi serca pragnie towarzystwa, jednakże po stracie bliskiej jej osoby boi się do kogokolwiek zbytnio przywiązać, wiedząc że w każdej chwili może stracić tę osobę. Odznacza się niezwykłą odwagą, choć niektórzy nazwaliby to raczej głupotą, w końcu taka kruszynka jak Niamh rzucająca się na wszystko co uznaje za zagrożenie? Z reguły bardzo spokojna i cierpliwa, jednak w obliczu potencjalnej walki zdarza jej się ponieść gniewem i nienawiścią, szczególnie wobec pierzastych drapieżników.
Irytuje się bardzo łatwo przy innych stworzeniach, szczególnie jeśli te zamiast pomagać (poprzez pomoc rozumie trzymanie się od niej i od tego co robi z daleka) tylko wszystko psują niepotrzebnie wpychając nos w nieswoje sprawy.
Pomimo całego obrazu jaki stwarza ma bardzo dobre serce, w końcu uznała za swój cel obronę innych stworzeń przed drapieżcami. Nie przechwala się swoją rolą (nie licząc zatytułowania się Strażniczką Lasu), przez co większość osób nie ma pojęcia co porabia myszoskoczek, więc nawet jeśli sama uważa się za bardzo zwyczajną, tak inni postrzegają ją jako tajemniczą.

HISTORIA

Niamh narodziła się jako jedyne dziecko pary myszoskoczków w Dworze Wiosny. Jej rodzice niczym nie odstępowali reszcie obywateli Wiosny, byli bardzo pracowici i prawi. Na takową też wychowywali swoją córkę. Nia nie mogła narzekać na złe dzieciństwo.
Miała wtedy swoją najlepszą przyjaciółkę, Mirę. Była ona mniejszym niż myszoskoczek zwierzołakiem - koszatniczką. Spędzały ze sobą dużo czasu, zarówno ucząc się, jak i na zabawach. Szczególnie upodobały sobie spacery po lesie.
I właśnie tam Niamh dowiedziała się, że życie nie jest tak dobre i sprawiedliwe, jak jej od dziecka wpajano. Mira skończyła jako przekąska jastrzębia, a Nia ledwo uszła z życiem z tego spotkania.
Po śmierci przyjaciółki pogrążyła się w żałobie, która szybko została wypalona chęcią zemsty. Wbrew swojemu pochodzeniu postanowiła zostać swego rodzaju mścicielką, która poprzysięgła sobie wymordować wszystkie leśne drapieżniki zagrażające komukolwiek. Rodzina uznała to za szalone i próbowała odwieść dziewczynę od tego pomysłu, jednak zgorzkniały po śmierci Miry ojciec dolał oliwy do ognia. Wykuł on bowiem broń o niecodziennym kształcie, przeznaczoną do równie odmiennego stylu walki, a następnie podarował Niamh. Ta pod jego okiem szkoliła się naście lat, jak i w przerwach od walki siedziała zatopiona po uszy w książkach o drapieżnych bestiach jak i przetrwaniu.
Mając koło 30 lat na karku wyruszyła wreszcie w głąb lasu by zostać jego strażniczką.
Jak nigdy nie pozwalała nikomu na zbyt długie przebywanie z nią, tak niegdyś uratowała dziwne czarne stworzenie od niechybnej śmierci z odnóży bardzo agresywnej skolopendry. Może przez empatię do dziwnej wróżki, pozbawionej tylnych kończyn i nad wyraz bezbronnej, pozwoliła zostać jej nieco dłużej niż zwykle. Oko cudów, jak się mianowało, poznało wtedy motyw wojowniczego myszoskoczka i zaproponowało towarzystwo, jednak Niamh zdecydowanie odrzuciła propozycję.
Przez rzadkie powroty do miasta i trzymanie się z dala od cywilizacji urosła do miana miejskiej legendy, część osób w ogóle nie wierzy w jej istnienie, zaś jeszcze inni uważają za wariatkę, której się coś poprzestawiało w głowie po śmierci przyjaciółki.
Niedawno spotkała Oko cudów ponownie, które wyszło z bardziej kusząca propozycją, na którą, czy to z desperacji czy naiwności Niamh się zgodziła, więc od pewnego czasu można ją spotkać w towarzystwie czarnej, latającej kulki.

Jeśli nalegasz możesz iść ze mną, ale nie plątaj mi się pod nogami

Mechanika

Dodatkowe informacje

■ denerwuje ją bardzo, gdy jest mylona z myszą
■ zdecydowanie woli przebywać w lesie i biwakować niż przebywać w “cywilizowanej” części terenów Wiosny
■ po śmierci Miry już nigdy nie miała nikogo tak bliskiego
■ jej rodzina żyje i ma się dobrze, jednak przez swój charakter znacząco oddaliła się od nich
■ za dzieciństwa uczyła się magii uzdrowienia, jednak po incydencie całkowicie odrzuciła tę ścieżkę i skupiła się na trenowaniu walki wręcz
■ zdarza jej się rozmawiać ze swoimi mieczem, do którego zwraca się jak do starej przyjaciółki
■ jej najlepszą dotąd “zdobyczą” jest myszołów